Sigur­veg­arar smásagna­keppni bóka­safn­anna

Þema keppninnar var galdrar og vonir standa til að keppnin festi sig í sessi og verði að árlegum viðburði. Dómnefnd skipuðu forstöðumaður bókasafna Vesturbyggðar og forstöðumaður Muggsstofu. Sögurnar sem bárust gefa vísbendingar um að nemendurnir allir eigi framtíðina fyrir sér við ritstörf. Forstöðumenn þakka þeim fyrir að senda inn sögur og gera starf þeirra með engu móti auðvelt.

Í fyrsta sæti á miðstigi var Íris Ásta Lárusdóttir í 6. bekk Patreksskóla með söguna Galdrar í horninu. Í fyrsta sæti á unglingastigi var Guðrún Benney Ólafsdóttir í 10. bekk Patreksskóla með söguna Örlög ævintýra: Að samþykkja hið óbreytanlega. Þær hlutu báðar í verðlaun bókina Á sporbaug: nýyrði Jónasar Hallgrínssonar eftir Önnu Sigríði Þráinsdóttur og Elínu Elísabetu Einarsdóttur ásamt 5000 króna gjafabréfi og viðurkenningarskjali. Verðlaunasögurnar má lesa neðst í þessari frétt.

Galdrar í horninu

Eftir Írisi Ástu Lárusdóttur

Hæ, ég heiti Brjánn og ég fann eitthvað skrýtið á bak við fjósið. Það líktist kúahorni, kannski missti Silfra horn. En allavega, hættum að hugsa um einu hyrndu kúna. Ég fór inn í fjós og sá þá að hún Silfra hafði ekki misst hornið, hvað gæti þetta þá verið? Var ég ekki búin að segja ykkur frá fjölskyldunni? Mamma mín er með sítt hár og heitir Anna, pabbi er með stutt hár og heitir Kalli. Við búum í sveit á Vestfjörðum. Við erum bæði með kýr og kindur, uppáhalds kýrin mín heitir Silfra og uppáhalds kindin mín heitir María. Við eigum líka hund sem heitir Pjakkur. Ég á líka tvíburasystkini sem eru sex ára og heita Móa og Mía.
En aftur að því sem var á bak við fjósið. Ég kíkti aftur á bak við fjós og hornið var farið að glóa. Skyndilega byrjaði það að svífa í burtu frá mér og allt í einu kom dreki út úr því. Hann var blár með fjólubláar lappir, fjólublátt nef, fjólublá eyru og fjólublátt skott.

Mér brá fyrst en svo kynnti drekinn sig og þá var allt í lagi. Hún hét Ósk og sagðist vera komin til þess að finna einhverja sérstaka jurt sem væri aðeins til hérna á þessu svæði. Jurtin móðurjurt og er gyllt að lit. Þetta er akkúrat jurtin sem mig vantar, sagði Ósk, hvar er hún?

Þá svaraði Brjánn: Hún er lengst uppi í hlíð og það er mjög erfitt að ná henni. Ég get flogið með þig upp í hlíð, ef þú vilt hjálpa mér að finna hana, sagði Ósk. Já, já, sagði Brjánn, ég get hjálpað þér að finna hana fyrir mömmu þína, en ég man bara ekki hvar hún er. Ósk segir að þau verði að byrja að leita því bráðum fari að dimma og hún verði að finna jurtina því annars sést hún ekki. Svo að þau byrjuðu að leita og eftir góða stund fundu þau jurtina. Ósk þurfti að drífa sig heim til þess að bjarga mömmu sinni frá dauða. Svo kallaði Anna á son sinn af því að það var kominn matur. ENDIR

Örlög ævintýra: Að samþykkja hið óbreytanlega

Eftir Guðrúnu Benneyju Ólafsdóttur

Einu sinni var ungur strákur að nafni Ludvik Máni sem lifði ómerkilegu lífi þangað til einn örlagaríkan dag þegar hann rakst á töfrandi ævintýra hring sem var falinn djúpt í skóginum. Hann vissi ekki þýðingu þess, steig inn í ævintýra hringinn og var strax fluttur í undarlegt nýtt ríki. Ludvik fann sig umkringdur fallegum vængjuðum álfum, sem gerðu hann fljótt að einum af sínum eigin. Jafnvel þó að hann væri manneskja gat hann nú flogið og deildi öllum töfrakröftum  álfsins. Ludvik fann fljótlega sinn stað meðal álfafólksins og varð fljótt einn ástsælasti meðlimur samfélags þeirra. Hann tók þátt í ævintýrum þeirra og yndi og varð fljótt sáttur við nýtt líf sitt sem ævintýri. En svo, eftir margra mánaða gleði, fór Ludvik að minnast lífs síns sem mannsbarns og saknaði fjölskyldu sinnar og vina. Hann fór að þrá gamla líf sitt og vildi að hann gæti orðið maður aftur. Þannig að Ludvik byrjaði að leita leiða aftur til mannanna. En allt sem hann reyndi mistókst. Hann var nú ævintýri og ekkert gat breytt því. Dag einn, þegar hann var að leita að lækningu, rakst hann á vitran gamlan álf sem hafði búið í ríkinu um aldir. Álfurinn bauð Ludvik að velja annað hvort að vera í ævintýraríkinu að eilífu og vera sáttur við ævintýra lífið sitt, eða reyna að fara og vera óhamingjusamur að eilífu. Ludvik hugsaði sig vel um áður en hann tók ákvörðun sína og kaus að lokum að vera áfram og sætta sig við líf sitt sem ævintýri, og áttaði sig á því að það væri betra að vera þar sem hann var ánægður og hamingjusamur. Svo, jafnvel þó að hann hafi enn sitt mannlega hjarta, varð Ludvik sannur ævintýri í lok sögu sinnar. Hann var ánægður með nýja líf sitt meðal álfa fólksins og fann gleði í litlu töfrandi augnablikunum sem aðeins álfar sáu. Ludvik vissi að líf hans hefði getað verið öðruvísi hefði hann kosið að yfirgefa ævintýra ríkið, en hann var ánægður með valið sem hann hafði tekið. Hann var orðinn ævintýri og ákvað að lifa hamingjusamur til æviloka.